Die Fledermaus
Klaus fietst door de duinen naar Steunpunt Fledermaus, de eerste schakel van het Walcherse Landfront. De geschutskazemat is hier paraat. Drakentanden stoppen vijandelijke tanks, het anti-tankkanon doet de rest. Het Landfront en het Seefront vormden een dubbel zo sterke verdedigingslinie op Walcheren. Maar dat was verkeerd gedacht, volgens een tierende Erwin Rommel. Hij is niet blij, waarschijnlijk al sinds Noord-Afrika niet.
De woestijnvos was zijn inspectietour in Denemarken begonnen. Via Rotterdam en Zuid-Beveland was hij doorgereisd naar Middelburg, had daar uitgebreid gedineerd en ging daarna verder op zijn Atlantik-tournee. Op deze 4e januari 1944 slentert hij met zijn gevolg langs de Walcherse bunkers. Het winterzonnetje flikkert op alle onderscheidingen. Hitler had zijn lievelingsgeneraal deze inspectiebaan gegeven, maar Rommel voelde zich nu als een bevelhebber zonder leger. Oneervol.
Waarom waren de doelstellingen niet gehaald? Vorig jaar mei had alles af moeten zijn, dat had de Führer bevolen. Het Landfront is nutteloos, roept Rommel. De vijand moet gestopt worden op het water, ten laatste op het strand. Verder landinwaarts en alles is verloren. Klaus vroeg zich af of hij dat ook aan de Führer durfde te berichten. Hij foetert officieren uit waar hun ondergeschikten bijstaan. En wijst naar de jonge Zeeuwse jongens met scheppen. De spitters, die vaak deden alsof ze werkten. Die pillen in hun thee deden, als ze een dagje geen zin hadden om te werken. Daar kreeg je diarree van.
Klaus denkt aan Die Fledermaus. De critici uit de tijd van Mozart vonden het een waardeloos stuk. Maar nu is het de meest uitgevoerde operette. Soms komt begrip en bewondering pas eeuwen later. Zijn lievelingsscene is als Dr. Falke naar een gemaskerd bal gaat en een vleermuiskostuum aantrekt. Hij wordt te dronken, zijn vrienden vertrekken al naar huis. Falke moet de volgende ochtend in het daglicht naar huis lopen, in zijn vleermuispakje. Klaus probeert zich Erwin Rommel voor te stellen met vleermuisvleugels op zijn rug.
